Onderwijzen is het ontsteken van een vlam

”Onderwijzen is het ontsteken van een vlam en niet slechts het vullen van een vat”. Deze uitspraak is afkomstig van Plutarchus, een historicus en filosoof uit het oude Griekenland, toen hij een vurig betoog hield over de ondersteunende taken van onderwijsmensen en opvoeders bij het helpen bij de ontwikkeling van kinderen. Wat een waar woord was dat!

We kunnen kinderen overladen met input, omdat ze kennis moeten vergaren, maar als we de vlam niet ontsteken, dan bereiken we niets. Dan staat zowel het kind als de pedagogische professional met lege handen.

Maar zo’n vlam ontsteken…. Hoe doe je dat?

Door in de eerste plaats het kind echt te zien. Door het te leren kennen. Door kennis te maken met de interesses van het kind. Door aan te sluiten op de belevingswereld van het kind. Door samen te werken, ja dat vooral, met de leerkracht, de pedagogisch coach, de ouders en eventueel andere betrokkenen. Te praten over, maar zeker ook mét het kind. Om dan met alle opgedane informatie een passend begeleidingsplan te maken. Door het begeleidingsplan specifiek aan te laten sluiten op een ontwikkelingsdoel, zonder het kind daarachter uit het oog te verliezen, ontstaat een passende begeleiding.

Ondersteuning die het kind- hopelijk- een stapje verder brengt. Op weg helpt, een vlammetje ontbranden doet, zodat een licht ontstaat.

Een licht, waarbij van passende begeleiding sprake is, met zichtbare vooruitgang. Een vlammetje, dat blijft branden, dus begeleiding blijven bieden, die aansluit bij het doel en passend is bij het kind. Niet oeverloos vullen met kennis, want dan wordt het kind niet aangesproken en staat de pedagogisch medewerker en onderwijsassistent met lege handen.

Je kijkt wat het gras nodig heeft

Het is en blijft bijzonder. Door samen te werken met alle betrokkenen, zien en benaderen we een kind van alle kanten. Met al die puzzelstukjes aan informatie, kan de kinderpuzzel worden gelegd. Lijkt het stukje niet te passen, dan stellen we bij. Passen we het plan- in overleg- aan. Je kunt het tevens biologisch bekijken. Gras groeit niet door eraan te trekken. Dat zou niet in ons opkomen. Je zou ook nooit op het gras neerknielen en tegen het gras roepen dat het beter zijn best moet doen. Je kijkt wat het nodig heeft, dat is jouw rol ook als onderwijsassistent en pedagogisch medewerker. Je kijkt wat het gras nodig heeft, zodat dit in zijn eigen tempo kan groeien. Datzelfde geldt voor onze kinderen.

Plutarchus, de oude wijsgeer had gelijk. Een kind stimuleren bij zijn ontwikkeling is niet het vullen van een vat, maar het ontsteken van een vlam. De ontstoken vlam zal verder ontbranden en de groei van onze kinderen bevorderden. Dat is wat Variva poogt aan te leren tijdens de studie, dat is de passie van de docenten, examinatoren en andere medewerkers. 

-Jan Brouns